Tineke Kempeneers was bijna vijf jaar uit het onderwijs. In 2018 keerde ze terug. Dit keer niet voor de klas, maar als intern begeleider. Gelijktijdig startte ze met de post-hbo-opleiding voor intern begeleiders. “Door de verdieping die ik kreeg tijdens deze opleiding loopt mijn werk gestroomlijnder.”
“Volledig voor de klas lukt me niet meer. Ik heb een ongeluk gehad. Ik wilde wel graag terug in het onderwijs, en dacht toen dat intern begeleider wel bij me zou passen. Ik solliciteerde op de Petrus Datheenschool in Rotterdam en kon meteen aan de slag.
Voorwaarde was dat ik een opleiding zou volgen, want ik had nog helemaal geen ervaring als ib’er. Ik koos voor de post-hbo-opleiding van Driestar hogeschool op advies van mijn schoolleider, en omdat deze opleiding één jaar duurt. De meeste ib-opleidingen kosten je twee jaar.
Waardevol buddysysteem
In de opleiding zitten zowel startende als meer ervaren ib’ers. Je verdiept je kennis op het gebied van innovatie, communicatie en onderzoek. Ook het reflecteren op je persoonlijke ontwikkeling is een belangrijk onderdeel. Het was voor mij als starter best intensief. In vijf jaar tijd verandert er echt veel in het onderwijs.
De combinatie nieuwe baan en een post-hbo was pittig. Uiteindelijk wilde ik zelfs stoppen met de opleiding, maar een van de docenten heeft mij toen goed begeleid. We gingen aan de slag met een buddysysteem. Ik had een klik met mijn buddy, een ervaren ib’er van wie ik veel heb geleerd. Sowieso vond ik het contact met de andere deelnemers heel waardevol.
Breed takenpakket
In de opleiding staat de persoonlijke ontwikkeling steeds centraal. Een van mijn doelen was organisatorisch competenter worden. Soms overorganiseer ik. En ik vond het weleens lastig om m’n collega’s zelf aan het werk te zetten. Voorheen maakte ik bijvoorbeeld zélf het verslag na een groepsbespreking en voerde het in ParnasSys in. Nu vraag ik: ‘Wie wil er notuleren?’ Of ik zet vooraf in de agenda welke collega notuleert.
Als intern begeleider is mijn takenpakket heel breed. Het wordt sommige ib’ers weleens teveel. Tijdens de opleiding heb ik geleerd dat ik het niet allemaal alleen hoef te doen. Als er te weinig kennis van bijvoorbeeld hoogbegaafdheid in de school is en collega’s met vragen komen, was ik geneigd om het zelf uit te gaan zoeken. Dat is helemaal niet nodig. Bovendien is het onmogelijk om op elk thema expertise te hebben. De kennis kan ook in de school worden gebracht door een leerkracht die hoogbegaafdheidscoördinator wordt.
Draaiboekoverleg
Ik heb veel gehad aan de opleidingsdag over collectieve ambitie. Fundamenteel is dat we als team weten waar de stip op de horizon staat. Ook is het belangrijk dat we dezelfde taal spreken en sámen de vraag te stellen: ‘Wat willen wij?’, en niet: ‘Wat moet er?’ Als de neuzen niet dezelfde kant op staan, wordt elke vernieuwing een fiasco.
Deze kennis pas ik dagelijks toe in mijn ib-werk. Gisteren bijvoorbeeld nog. We hebben een draaiboek in elkaar gezet voor na de meivakantie, als de kinderen weer naar school mogen na weken thuisonderwijs te hebben gekregen. Ik heb toen meteen gezegd: ‘Ik wil het liefst vandaag nog een overleg met alle leerkrachten in Teams om dit draaiboek te bespreken.’ Het werkt als iedereen betrokken is. Dat was ik, net als mijn directeur, niet zo gewend. En mooi, ook hij merkt dat het beter werkt als iedereen heeft mee mogen denken.”
Meer weten?
Wil jij net als Tineke de post-hbo-opleiding voor intern begeleiders volgen? Deze post-hbo start weer in september 2024.