Elke leerkracht zal erkennen dat hij dagelijks spreekt met zijn leerlingen. Waarom hebben we het in het onderwijs dan specifiek over ‘kindgesprekken’? Wat is daar anders aan dan het dagelijkse gesprek wat je reeds voert? En hoe kun je ze het beste inzetten?
Dit artikel verscheen eerder op wij-leren.nl.
Een kindgesprek is volgens Aanen-Zilvold en Bulterman-Bos (2014) gericht op de identificatie van de onderwijsbehoeften van een kind. Het kan dus zijn dat je dagelijkse gesprekje met een leerling toch een kindgesprek is! Als je in je achterhoofd houdt dat de aandacht die je geeft aan een leerling zich richt op zijn of haar ontwikkeling, dan is dat dus een kindgesprek.
Verschillende soorten kindgesprekken
Veel gesprekken ‘in de wandelgangen’, bijvoorbeeld van leerkrachten met leerlingen op het schoolplein, zijn wel degelijk gericht op de ontwikkeling van de betreffende leerling. Een voorbeeld: Arnoud (groep 7) heeft dit schooljaar de taak elke dag even langs het fietsenrek te lopen om te kijken of alle fietsen netjes staan. De leerkracht merkt dat Arnoud na enkele weken heerlijk aan het voetballen is en zijn taak volledig vergeet. Als ze het bij Arnoud navraagt, vertelt hij dat hij dit al enkele dagen niet meer doet omdat hij er geen zin meer in heeft. De leerkracht heeft vervolgens een gesprekje met hem over verantwoordelijkheid nemen:
- Wat gebeurt er als deze taak niet wordt uitgevoerd?
- Wat moet je doen als je besluit dat je er geen zin meer in hebt?
- Is geen zin hebben een goede reden om dan je taak niet meer te doen?
Pameijer, Van Beukering en De Lange (2010) definiëren een kindgesprek als een gesprek waarbij de leerkracht volgens een vast format in gesprek gaat met een leerling. Dit gaat dus om een gepland gespreksmoment tussen leerkracht en leerling.
Verder lezen:
WIl je het hele artikel lezen? Klik dan hier.
