Omdat het vandaag de Dag van de Leraar is, schreef Annemarie Nobel een ode aan leraren. Voor deze ene keer niet vanuit het perspectief van haar werk als onderwijsadviseur, maar vooral als dankbare moeder. Naast alle taart, cadeautjes en complimentjes die je vandaag ongetwijfeld krijgt, dragen we deze ode op aan jou, beste leraar. Een oprecht dankjewel, namens Annemarie en heel Driestar educatief.
Vorig jaar verscheen Robin opeens in mijn woonkamer. Ik kwam Robin tegen in de keuken, in de kinderslaapkamer en op zolder… Robin is de leraar van mijn kind. Robin kan een man zijn of een vrouw, jong of oud, ervaren of nieuwbakken, maar altijd is Robin ergens in het leven van mijn kinderen aanwezig.
Robin is de leidster op de peuterspeelzaal, de eerste vreemde aan wie ik mijn kind toevertrouw. Robin weet dat en laat me langzaam aan het idee wennen dat die onzichtbare streng waarmee mijn kind aan mij is verbonden steeds wat verder opgerekt kan worden.
Robin is de kleuterjuf, die geen digitaal systeem nodig heeft om te zien dat mijn zoon liever in zijn eentje op de gang met de bouwblokken speelt dan in de klas vol kleuterstemmetjes en themahoeken.
Robin is de stagiaire in groep 3, die mijn dochter weet te raken met zo’n mooi lied, dat ze me bij thuiskomst – rode wangen, schoenen nog aan – meteen vraagt het op YouTube op te zoeken.
Robin is de meester in groep 5, die me toevertrouwt dat hij natuurlijk niet zo’n flitsende gymles kan geven als een professionele gymdocent – maar dat hij het voor geen goud wil missen. Want in de gymzaal is die moeilijk te motiveren jongen opeens de meest enthousiaste en dat meisje dat nog leest op M3 opeens vol zelfvertrouwen.
Robin is de juf op het speciaal basisonderwijs, die op het schoolplein naar me toe komt om te vertellen dat mijn zoon in de pauze met de andere kinderen heeft gevoetbald en naar haar toe is gekomen toen er een conflict ontstond – ik zie mijn eigen trots en blijdschap om deze trivialiteit die zo’n grote stap vormt voor mijn kind weerspiegeld in haar ogen.
Robin is de juf in groep 7, die de breuken uitlegt met roze koeken en al het werk aan de kant schuift als ze hoort dat mijn dochter de Cups Song kent; de klas is hard toe aan een energizer en het lijkt haar een heel goed idee als mijn dochter hun het klapspelletje leert.
Robin is de lerares in havo 2, die ook wel ziet hoe weinig haar klas is geïnteresseerd in haar biologieles en daarom de eerstvolgende les een aquarium met eitjes en rupsen van een koolwitje pontificaal in de klas parkeert.
Robin is de mentor van Kader 4, die zijn klas meeneemt naar Rome, want waarom zou dat alleen interessant zijn als je gymnasium doet?
Robin is de docent op het roc, die tijdens een les in november vertelt dat zijn broer homo is en dat hij het daar op zijn zestiende verrekte moeilijk mee had.
Robin heeft ogen die ieder kind bekijken met liefde en interesse; vingers die wijzen naar de mooie dingen in het leven; oren die horen welke vraag er niet gesteld wordt. Robin heeft voeten die in de pauze een lekker potje mee voetballen en een hoofd dat de hele dag bezig is om lesideeën te bedenken. Robin heeft een neus voor artikeltjes en filmpjes die de lesstof kunnen verduidelijken en knieën die heel soepel kunnen buigen om op ooghoogte te komen van een tobbend kind. Robin heeft handen die steunend in een rug gelegd kunnen worden, die plakkerige handjes vasthouden bij het oversteken van de straat en die heel goed zijn in het geven van schouderklopjes.
Door het scherm van de laptops heen was Robin regelmatig in mijn huis, afgelopen jaar. Ik hoorde sbo-Robin structuur aanbrengen in de dag in een tijd van plotselinge veranderingen, ik zag po-Robin in de ogen kijken van de kinderen die opeens in een wereld vol onzekerheid waren terechtgekomen. Ik luisterde naar vo-Robin die na veertig jaar voor de klas een les bedacht waarbij de digitale leeromgeving werd uitgebuit en de leerstof zonder s.o. ongemerkt werd getoetst.
Robin laat mijn kind groeien, maakt de wereld een stukje mooier en geeft mij het vertrouwen dat het goedkomt.
Geen van de leraren van mijn kinderen is Robin, want ook leraren zijn maar mensen. Mensen met sterke en zwakke punten, met betere en mindere dagen, met specifieke talenten en een eigen karakter. Maar wel mensen die allemaal een stukje Robin in zich hebben – en daarvoor ben ik hen dagelijks dankbaar.
